XP als blinde zelfstandig leren installeren
Hoofdstuk 5: Partitioneren en formatteren
***
1. WAT GAAN WE DOEN?
In het vorige hoofdstuk hebben we ons beijverd om het XP installatiescript
klaar te krijgen.We hebben dat op onze startschijf gezet, die we in het
hoofdstuk daarvoor hebben gemaakt.In dit hoofdstuk gaan we onze harde
schijf opnieuw indelen, klaar voor een verse installatie van XP.In het
hoofdstuk dat hierop volgt zullen we de setup die we zo grondig hebben
voorbereid eindelijk in actie zien.Nu echter gaan we ons richten op de
laatste voorbereidende stap: partitioneren en formatteren.
Dit hoofdstuk bevat relatief weinig handwerk dat je kunt uitvoeren.Het
overgrote deel is theorie, die je gegeven wordt om het beetje werk dat je
moet doen precies juist uit te kunnen voeren.Je moet altijd blijven weten
wat je aan het doen bent en soms eist dat wat diepgaandere
achtergrondinformatie dan andere keren.Maar het is een brokje universele
kennis.Dat wil zeggen dat het op zo goed als alle pc’s die je onder handen
zult krijgen, van toepassing is.Ga er dus lekker voor zitten en zet je
hersens op scherp.
Een van de mensen die deze artikelen nog voor de publicatie ervan voor me
bekijkt meldde mij, dat het ditmaal best mogelijk is dat de hoeveelheid
kennis die verstrekt wordt, wellicht bij niet iedereen in een keer helemaal
op zijn plaats zal vallen.Mogelijk valt het kwartje pas bij de tweede keer
rustig lezen.Vermoedelijk schuilt de moeilijkheid van de stof in het feit,
dat we voor veel mensen een geheel onbekend terrein op gaan.Wie bekommert
zich nou om de gedetailleerde partitionering van een schijf.Normaal doet de
fabriek dat gewoon, of de winkel waar je de pc hebt gekocht.Deze keer
echter doen we het zelf, om de installatie van Windows XP volledig in eigen
hand te houden.Het is misschien raadzaam om, voor je de beschreven
handelingen ditmaal gaat uitvoeren, te proberen in eigen woorden het
geleerde na te vertellen.Zo weet je zeker dat het allemaal duidelijk is.De
soms wat ingewikkelde constructies die beschreven zullen worden zijn van
Microsoft; de missers in de uitleg zijn van mij.Dus eerst leren, dan doen.Daar gaan we dan.
2. HET WAAROM
Als je een gebruikte pc in je bezit hebt, staan er vast en zeker al allerlei
gegevens op.De harde schijf is op een bepaalde manier ingedeeld en er staat
een of ander besturingssysteem op geïnstalleerd.Wat het ook is, we willen
nu graag met een schone lei beginnen.Niet alleen om van alle oude troep af
te zijn, maar ook om zelf precies te weten hoe het systeem is ingericht.Wederom is de keuze van het wel of niet herformatteren van je systeem
helemaal de jouwe, maar ik zou je willen aanraden het gewoon eens te doen.Je leert ervan en je voorkomt problemen en onvoorziene situaties tijdens de
geautomatiseerde installatie straks.De vraag “waarom” is dus gauw
beantwoord: je moet je schijf herindelen, wanneer je zelf graag het roer in
handen hebt zodat je precies weet hoe je systeem straks geïnstalleerd is.Mocht je later in schijfbeheer van Windows verzeild raken, dan weet je precies
hoe de beginsituatie bij jouw systeem is.
3. DE KUNST VAN HET INDELEN
Er worden veel halve waarheden verkondigd over partitioneren en
bestandssystemen, omdat de details vaak niet volledig zijn begrepen.In de
komende alineas zal ik proberen enige helderheid te scheppen.
Heel in het kort: een partitie is niets anders dan een afgebakend gedeelte
op je schijf, waarbinnen je gegevens kunt opslaan.Partities beheer je, en
maak je, met het programmaa FDISK.Dat is de partitie manager van dos en
Windows, waarover later meer.
Binnen de partitie maak je het bestandssysteem, fat of ntfs, en dat gaat met het
programmaatje format.
Om nu e.e.a.aanschouwelijk te maken, zullen we een aantal praktijk
voorbeelden bespreken.Je weet vast al wel dat een schijfstation in je pc
een stationsletter heeft.Zo heet je diskettestation doorgaans A, je harde
schijf heet C en misschien heet je CD-ROM speler of je DVD drive wel D.Op
elk systeem is dat anders, maar de eerste harde schijf heet bijna overal
station C.Stel nu dat je, wegens een opslagruimte tekort, hebt besloten om
een tweede harde schijf in je pc te laten inbouwen, dan moet ook die een
eigen stationsletter krijgen en dat gebeurt dan ook automatisch.De eerste
harde schijf blijft C, maar je CD-ROM schuift een letter omhoog.Nu is je
nieuwe harde schijf ineens D (wat vroeger de letter van je CD-ROM speler
was) en de cd of DVD speler is nu opgeschoven naar stationsletter E.Met een
extra harde schijf in je pc heb je, behalve een boel extra opslagruimte, ook
andere nieuwe en heel nuttige mogelijkheden gecreeerd.Heel Windows staat op
je C-schijf, terwijl je alle mp3tjes, e-mail en andere data die echt van
jezelf is, op de nieuwe D-schijf kunt zetten.Het maken van een back-up is
hiermee erg vereenvoudigd.Wil je later namelijk alleen even je Windows
installatie veilig stellen, dan kun je de C-schijf back-uppen.Wil je echter
alleen een veiligheidskopie van al je huidige data maken zonder heel Windows
mee te moeten nemen in de veiligheidskopie, dan kun je de nieuw ingebouwde D-schijf back-uppen.Stel vervolgens dat Windows om welke reden dan ook onwel
wordt en vast loopt, dan kun je met een gerust hard je C-schijf wissen
(formatteren) en Windows zonder schade opnieuw installeren, omdat de data op
je D-schijf niet verloren zal gaan tijdens de herinstallatie van Windows.Het hebben van meerdere schijfstations met elk hun eigen stationsletter heeft
dus zo zijn voordelen.
Maar ook als je slechts 1 enkele harde schijf hebt hoef je niet te wanhopen.Het is ons namelijk mogelijk gemaakt, om een harde schijf in een aantal
stukken te verdelen die elk hun eigen stationsletter toegewezen krijgen.Natuurlijk neemt in dit scenario de opslagcapaciteit van je systeem niet
toe, maar je hebt ineens wel twee opslagcompartimenten met elk hun eigen
stationsletter, met alle voordelen van dien.Een zo’n schijfdeel heet nu een
partitie.Het grootste voordeel van het hebben van meerdere
stationsletters in je systeem is wel, dat je Windows opnieuw kunt installeren
zonder dat de inhoud van de andere schijven wordt aangetast tijdens dat proces.
Een klein voorbeeldje om hier een beetje gevoel voor te krijgen.Stel je
hebt een schijf van 120 gigabyte.Dan zou je die op kunnen delen in twee
stukken: een deel voor Windows en het andere deel voor je data, dus je
mp3tjes, je mail en ga zo maar door.Nu is een indeling van 2 keer 60 gigabyte wel mogelijk, maar niet handig.Windows wordt met alle programma’s
die je erbij installeert, in de praktijk niet vaak groter dan zo’n 15 gigabyte.Als je nu een C partitie van 60 GB zou hebben en je wilde die
partitie alleen voor Windows en alle te installeren programma’s gebruiken en
D voor al je data, dan heb je toch zo’n slordige 45 gigabyte op C over waar
je niks mee doet.Zonde, toch?Zou je daarentegen een C partitie hebben van
15 GB en heel de rest als D-station, dan is dat een veel praktischere
indeling.Met een C-station van 15 GB heb je ruimschoots voldoende plek om
Windows lekker te laten werken met genoeg ruimte voor vele programma’s die
je later zou willen installeren.Heel de rest wordt je D-station, waar je
alles op zet dat bij een wis-actie van je Windows C-station niet verloren mag
gaan.
Zonder een extra harde schijf aan je pc toe te voegen, heb je daarmee toch
een echt C en een D-station.Alleen zijn het nu niet twee fysieke losse
schijven maar 1 enkele harde schijf onderverdeeld in twee partities, dus op
zichzelf staande stukken.De harde schijf moet, of je die nu als 1 grote bak
wilt gebruiken of niet, altijd worden voorzien van minstens 1 partitie.Een partitie
kan zo groot zijn als de inhoud van de hele schijf, of hij kan zoals gezegd een
deel ervan beslaan.
4. PRIMARY OF EXTENDED?
Er zijn twee mogelijke soorten partities die je kunt aanmaken.Het oudste,
standaard type heet “primary”, het andere, iets nieuwere type heet
“extended”.Vroeger was een maximum van 4 partities het meest complexe
scenario dat er in de praktijk te wensen viel en daar is de oorspronkelijke
techniek dan ook op gebaseerd.Je kon een harde schijf vroeger dus hooguit
in vieren delen: een C, D, E en een F station.
Later bleek dat echter onvoldoende en moest er een aanvullend partitietype
worden bedacht, waarbij deze beperking niet zou gelden, want men begon
behoefte te krijgen aan meer dan vier compartimenten op een enkele schijf.Die behoefte werd mede aangewakkerd door het feit, dat de harde schijven
steeds groter en groter bleven worden.Het hebben van meerdere data stations
is heel erg fijn.Een D-station voor al je MP3-bestanden en overige audio,
een E station voor al je video- en beeldbestanden en een F station voor prive documenten, ik zeg maar wat.Zo kun je doorgaan met het bedenken van
bestemmingen voor een G station, een H station en zo verder En daarmede was
de extended partitie geboren.Ik geloof echt niet dat wij in de
thuissituatie behoefte zullen hebben aan meer dan vier partities op 1
schijf, maar we moeten ons nu toch echt even een minimaal inzicht verwerven
in dit deel van de computertechniek, om de middelen die ons bij het
herinrichten van de pc ter beschikking staan, straks ook goed naar eigen
inzicht te kunnen gebruiken.Als het nu nog los zand lijkt allemaal, laat je
daar niet door van de wijs brengen.Soorten partities, soorten
bestandssystemen, wat moet je nou precies formatteren.Het is even wennen
aan de complexiteit van het idee, maar als je het eenmaal snapt is het een
overzichtelijk geheel.Ik hoop het licht te doen komen in de olgende
minuten.
Als je een schijf zou willen opdelen in twee partities, dan zou je daar in
theorie twee primary partities voor aanmaken.Dat geldt ook als je drie of
zelfs vier opslagcompartimenten wilt hebben.Maar daar boven komen we in de
problemen.Om nu onder alle omstandigheden alvast voorbereid te zijn op de
toekomst van je pc, maken we meteen al vanaf het begin gebruik van het
nieuwere partitie type, de extended partitie.En wij doen dat niet alleen.Het is zo’n beetje de standaard manier van indelen geworden die we nu gaan
bespreken, gehanteerd in het geval waarbij we onze schijf niet als 1 enkel
station, maar als meerdere stationsletters willen benaderen.Een extended
(dat betekent “uitgebreide”) partitie zullen we in de praktijk alleen maar
op onze schijf aanmaken, als er minstens al 1 primaire partitie op die
schijf bestaat.Kort samengevat: als een harde schijf als 1 enkele grote
opslagbak moet worden gebruikt, dan maak je daar 1 enkele partitie op aan
van het type primary.Wil je de schijf echter onderverdelen in meerdere
stukken met elk hun eigen stationsletter, dan maken we kort gezegd 1
primaire partitie die straks waarschijnlijk stationsletter C toegewezen
krijgt, en 1 extended partitie, waar we straks met wat prutsen zo veel
stationsletters in kunnen aanmaken als we maar nodig denken te hebben.Zelfs
zo veel, tot de letters op zijn.Hoger dan station Z bestaat er niet.De
primaire partitie bevat straks dus 1 stationsletter, namelijk station C, en
alle andere stationsletters die deel uit maken van dezelfde harde schijf
bevinden zich binnen de extended partitie.Dat zijn dan D, E, F, G enz.
En daarmee komen we aan de introductie van een nieuwe kreet: de virtual
drive, ofwel: een virtueel station.Niets wereldschokkends eigenlijk, maar
toch de moeite van een klein zijspoortje waard.Het woord “virtueel” zul je
al vaak gehoord hebben, maar wat betekent dat nou eigenlijk?Virtueel wil
zeggen: denkbeeldig, en toch concreet.Virtual reality, virtuele
werkelijkheid, is een techniek waarbij je bijvoorbeeld in een cabine kruipt
waar een enorm beeldscherm in hangt met daarop, laten we zeggen, een
computermatige beeltenis van Marilyn Monroe.De knappe film-actrice.Je weet
wel.Tevens hangen er in deze cabine camera’s die jou in de gaten houden en
de camera’s zijn verbonden met dezelfde pc die mevrouw Monroe voor je ogen
zet.Als jij nu zwaait ziet de computer dat d.m.v.de camera’s en het ding
kan zo geprogrammeerd zijn, dat de filmster naar je terug zwaait.Je lacht,
zij lacht stralend terug.Jij trekt een lelijk gezicht, zij kijkt
verschrikt.Je bent interactief met haar bezig.Toch bestaat ze niet echt.Ze is maar een computer animatie, al is ze behoorlijk echt voor jou.Zij is virtueel.
Zo is een virtual drive een virtuele harde schijf.Als je twee fysieke
schijven in je pc zet met elk hun eigen stationsletter, dan is daar niets
virtueels aan.Ze bestaan echt, je C en je D-station.Maar als je 1 enkele
harde schijf indeelt in twee stukken met elk hun eigen stationsletter, dan
ziet dat er vanaf de computer bekeken uit als ware het twee onafhankelijk
functionerende schijven, want ze hebben elk hun eigen stationsletter.Wij
weten zelf dat het in werkelijkheid gewoon 1 harde schijf is, ingedeeld in tweeen, maar de pc weet dat niet.Het zijn dan twee denkbeeldige schijven:
het C en het D-station.Een virtuele schijf is dus, in gewoon Nederlands,
niets meer dan een partitie op een harde schijf met z’n eigen stationsletter.
De oplettende lezer zal zich nu vermoedelijk iets gaan afvragen, namelijk:
als al die stationsletters die hoger zijn dan station C nu binnen die
extended partitie kunnen bestaan, dan moet er toch een soort van afbakening
zijn zodat elk station weet welk deel van de extended partitie het moet innemen?M.a.w.: hoe maak je dan, binnen de extended partitie, een
onderverdeling in stations?Goeie vraag.Het antwoord luidt: dat
verschijnsel heet een “logical drive”.Als ik het wel heb wordt die kreet in
het Nederlands vertaald als “logisch station”.Binnen zo’n logisch station
nu, maak je dan het bestandssysteem, door de partitie (anders gezegd: door
de logical drive) te formatteren.De extended partitie kun je dus nooit zo maar formatteren met het commando
format, gewoon omdat de extended partitie eigenlijk alleen maar een container
is, waarbinnen logische stations kunnen bestaan.
Misschien duizelt het nog, dus weer even resumerend.Als we onze schijf in
meerdere stukken willen opdelen, dan doen we dat als volgt.Eerst maken we,
op een volstrekt lege schijf, een primaire partitie aan die we straks zonder
meer met het format commando kunnen formatteren, maar daarover direct meer.We maken eerst onze partitiestructuur aan, pas daarna ga je formatteren.Welnu.Die primaire partitie laten we niet de volledige ruimte van de harde
schijf innemen, maar slechts een klein deel ervan.Dat wordt dan station C.Alle overige stationsletters die we willen hebben maken we nu als volgt.Eerst maak je een extended partitie aan, die heel de overige vrije ruimte
van de harde schijf inneemt.Vervolgens maak je binnen die extended partitie
1 of meer logische stations aan, net zo veel als je extra stationsletters
wenst (voor station D E enz.).Waar staan we dus nu?We hebben nu een
primaire partitie in gedachten, en daarnaast een extended partitie met een
aantal logische stations erin.
Omdat een partitie van zichzelf niet bruikbaar is om iets zonder meer in op
te slaan, moeten we hem voor gebruik eerst formatteren.Daardoor wordt er,
binnen de grenzen van de partitie, een bestandssysteem gemaakt waar je
vervolgens je mappen en bestanden op kunt wegschrijven.Eerst formatteer je
de primaire partitie, daarna formatteer je de afzonderlijke
logische stations binnen de extended partitie.De volledige situatie is nu
dan als volgt: er is een primaire partitie met daarbinnen een geformatteerd
bestandssysteem en dat ding heet station C.Daarnaast is er de extended
partitie waarbinnen zich 1 of meer logische stations bevinden, en die bevatten
op hun beurt dan het bestandssysteem dat station D, E etc gaat heten.
Nu we de belangrijkste theorie gehad hebben gaan we een stapje richting de
praktijk.Wat heb je nodig om partities te kunnen zien, om de oude die nu op
je schijf staan mee weg te kunnen gooien en om nieuwe partities aan te
maken?Het antwoord is al eens gepasseerd.Het programma dat we moeten
hebben heet FDISK.De Fixed Disk utility van Microsoft.Fixed disk is de
Bill Gates benaming voor "vaste schijf".Fdisk is nog een overblijvertje uit
de oude doos.Voor ons betekent dat: in elk geval niet grafisch.Het FDISK
programmaatje is voor mensen met brailleleesregels dus perfect te gebruiken en
te volgen.
Het programmaatje wordt meegeleverd op de installatie cd van Windows 98,Windows 98 tweede editie en Windows ME.Het fdisk programma staat waarschijnlijk al op je startschijf, maar mocht
dat niet het geval zijn dan kun je er ook eentje van Internet halen.Een
zoek op google.nl of google.com met als trefwoord FDISK.EXE levert veel op,
maar nou niet direct een downloadbare FDISK.Wel is er een meer dan goeie site onder de naam
www.fdisk.com, waar een link
te vinden is naar een freedos variant van Microsoft FDISK.Freedos is een
door knappe fanatici nagemaakte ms-dos, die niet onder het copyright van
Microsoft valt.De FDISK daarvan kun je prachtig gebruiken op een gewone dos
floppy zoals wij die hebben gemaakt.Is FDISK dus niet op je startschijfje
aanwezig, haal hem dan van internet.Kijk eens op
http://www.23cc.com/free-fdisk/
FDISK heeft zoals gezegd een tekst interface.Je start op vanaf ons beroemde
startschijfje en je tikt FDISK op de A prompt en geeft enter.Na enige
seconden verschijnt het fdisk hoofdmenu.Het kan zijn dat je eerst
geconfronteerd wordt met 1 of 2 vragen, die allebei om een yes of no
antwoord vragen.Beantwoord ze beiden met yes als ze komen, door y en dan
enter, of j voor "ja" en dan enter.
Een andere goede reden om de freedos variant van FDISK op te halen is, dat
de originele FDISK van Microsoft geen grote harde schijven aan kan.Bij het
opvragen van de disk opslag capaciteit maakt FDISK van Microsoft bij grote
schijven, volgens mij ligt die grens ergens bij de 64 gigabyte, nogal eens
fouten.Niet dat je je daar echt zorgen over hoeft te maken, want de partities die FDISK aanmaakt zijn gewoon goed.Wel is het zo, dat wanneer je
schijfruimte boven 64 GB gaat gebruiken, FDISK van Microsoft, gezien de
gedateerdheid van het programma, niet helemaal betrouwbaar is waar het
aankomt op het aangeven van bijvoorbeeld de nog vrije schijfruimte buiten de
bestaande partities om.Getallen boven de 64 GB geven problemen in de
Microsoft versie van FDISK.
De interface werkt als volgt.Je hebt in dit hoofdscherm een keuzemenu met
4, soms 5 opties.Alleen als je meer dan 1 fysieke harde schijf in je pc
hebt zitten, dan verschijnt de vijfde optie maar die is voor ons niet
interessant.
Met optie 1 in dit menu kun je, maar dat staat er echt al heel duidelijk,
partities aanmaken.Ik ga niet de volledige menu structuur beschrijven want
die kun je straks zelf prima uitknobbelen dus we lopen er snel langs.Je
kunt partities verwijderen.Ook kun je de actieve partitie instellen en een
partitie overzicht krijgen.Voor je nu zelf aan het experimenteren en
ontdekken gaat, moet je nog een aantal dingen weten.
1.Om een keuze te maken, tik je het cijfertje in dat voor de keuze staat en
je drukt op enter.Het submenu waar je voor gekozen hebt verschijnt dan op
een nieuw scherm, dus je moet na elke keuze helemaal boven in beginnen met
lezen.Lees goed.Wat je met FDISK doet is systeemkritisch.Niet dat je er
echt iets mee molt, afgezien van het vernietigen van de complete inhoud van
je harde schijf, maar het is belangrijk om FDISK goed te snappen en niet
ondoordacht of onwetend een keuze te toetsen, want dan weet je later niet
precies hoe de vork nu in de steel zit en dat is nou net wel de bedoeling.Overigens: dat de hele inhoud van je harde schijf er nu aan gaat, was het
plan.We hebben niet voor niets een uitvoerige en zorgvuldige back-up
gemaakt in hoofdstuk 2.
2.Je kunt geconfronteerd worden met de vraag, of je de partitie die je aan
het maken bent als de actieve partitie wilt instellen.De actieve partitie
is geen mysterie.Het is alleen precies die partitie, waarvan opgestart
moet worden als Windows moet starten.M.a.w.: alleen als je een primaire partitie
aan het maken bent en het is de eerste partitie op een tot dan toe lege
schijf, alleen dan moet je die partitie als de actieve partitie zetten omdat
deze je C-station wordt.Van een extended partitie kun je niet starten, dus
die zul je ook nooit “actief” maken.Als je je schijf als 1 grote bak
indeelt en er dus slechts 1 primaire partitie op zet die de hele schijf
beslaat, zonder verdere extended partitie en logische stations, dan zal
FDISK uit zichzelf met die vraag komen.Je hoeft dan alleen maar “ja” te
antwoorden (of “yes”, afhankelijk van de taal van FDISK) en de partitie
wordt als “active” ingesteld.Maar vaak komt de vraag niet automatisch.Dan
heb je de partities gemaakt en alles netjes geformatteerd, je probeert later
vanaf de harde schijf station C op te starten en dat lukt maar niet.Dan ben
je bijna zeker vergeten om de primaire partitie “active” te maken.Doe dat
met de daartoe bestaande optie in het FDISK menu.
3.Als je je huidige schijf indeling gaat wissen om er een nieuwe partitie
structuur op aan te brengen, dan moet je in het hoofdmenu optie 4 hebben:
“display partition information”.Hoe dat in het Nederlands heet kun je zelf
opzoeken.Als je na het tikken van het cijfer 4 op enter drukt, verschijnt
het partitie overzicht.Dit is een tabel met kolommen.Kijk heel goed.Van
links naar rechts heb je onder meer een kolom met het partitie nummer, een
mogelijke schijfletter zoals die partitie nu heet, een status, een volume
label en wat ander gruis.Het status veldje is de plek waar je niets ziet
als het een normale partitie betreft, dus een primaire of extended zonder
meer, en waar een A staat als deze partitie de “active” partitie is.Let
daar dus goed op.
4.Na het opbouwen van dit overzichtsschermpje stelt FDISK de vraag, of je
ook een overzicht wilt van alle in de extended partitie aanwezige logische
stations.Je weet nu wat deze vraag betekent.Kijk goed naar de
logische stations, want als je je schijf gaat leeg maken heb je die informatie
nodig.
5.Als je de huidige partitie indeling op je schijf wilt wissen, dan moet je
het volgende weten.Als je C-station op dit moment nog een NTFS
bestandssysteem bevat, dan zie je weliswaar een partitie in het overzicht
van FDISK, maar die is van het type “non-dos”.Dus niet van het type
“primaire”.Dat is een beetje krom, want in wezen is het een doodgewone
primaire partitie, met daarbinnen een niet-dos bestandssysteem, in dit geval
NTFS.Al je NTFS partities zijn in FDISK zichtbaar als “non-dos” partities.Ik wil maar zeggen dat je een non-dos partitie altijd rustig kunt weghalen,
als je tenminste geen andere besturingssystemen op je pc geïnstalleerd hebt
zoals linux o.i.d. In het geval van een gewone Windows machine is een
non-dos partitie een ntfs volume geweest, dat je als het goed is in je
back-up hebt meegenomen.
6.Als je in het partitie overzicht hebt uitgevonden hoe je schijf er
momenteel bij staat, dan moet je de schijf in omgekeerde volgorde uitkleden.Je begint dus met het verwijderen van de logische stations uit de extended
partitie.Pas als die leeg is kan de extended partitie, als die bestaat,
zelf weg.Pas daarna moet je de non-dos of de primaire partitie weg
gooien.
7.Kijk, nadat je je schijf hebt ontdaan van partities, altijd opnieuw in
het partitie overzicht van FDISK (hoofdmenu optie 4), om te zien of echt
alles weg is.Zo niet, dan ga je alsnog verwijderen wat je daar ziet
staan.
Ziezo.Dan is het nu tijd om de handen uit de mouwen te steken.Zet FDISK
maar aan en bekijk de schermen.Navigeer behoedzaam, bedenk bij alles
precies wat je wilt doen, in welke volgorde je het gaat doen en met welke
menu keuze je het zult doen, dan zal het best lukken.Bedenk op voorhand
welke nieuwe indeling je wenst.Wil je straks 1 grote bak met ruimte voor
zowel je Windows systeembestanden en zijn programma’s als ook al je eigen
data, of wil je ook een D en misschien zelfs een E station hebben?Als je
dat weet, bedenk dan hoe groot je harde schijf is en bereken hoe groot elke partitie in omvang moet zijn.Schrijf het desnoods even voor jezelf op
voordat je begint en werk dan de stappen 1 voor 1 af.Zo’n stappenplan zou
er als volgt uit kunnen zien:
a.Mijn schijf is 200 GB groot.Dat weet ik van de persoon die de schijf
heeft ingebouwd.
b.Er is maar 1 fysieke schijf in mijn pc nu.
c.Mijn huidige schijfindeling is volgens FDISK als volgt:
1 Er is een non-dos partitie.Dat is waarschijnlijk mijn huidige C-schijf.Hij is non-dos omdat het nu een NTFS bestandssysteem bevat.Ook is er 1 Extended partitie.Daarbinnen zitten 2 logische stations.Die
heten nu station D en E.
d.Ik haal de logische stations als eerste weg via “delete partition or
logical drive”.
e.Daarna haal ik de extended partitie weg waar de logical drives in hebben
gezeten.Er blijft dan alleen nog een non-dos partitie over.
f.Nu nog de non-dos partitie weg gooien.Daartoe gebruik ik het menu
“delete partition or logical drive” en daarbinnen kies ik voor “delete
non-dos partition”.
g.Ik kijk met FDISK optie 4 of alles echt weg is en corrigeer zonodig.
h.De schijf is nu maagdelijk leeg.Nu de nieuwe structuur aanmaken.Eerst
een nieuwe primary partitie van 15 GB, voor FDISK is dat 15 miljoen MB.Deze partitie wordt straks m’n C-station, en tijdens Windows setup kan ik daar
t.z.t.nog NTFS van maken als ik wil.Het gaat met FDISK optie 1 “create
partition or logical drive”, en daarbinnen optie 1: “create primary dos
partition”.
i.Nu de primaire partitie is gemaakt maak ik een extended partitie die de
rest van de schijfruimte mag innemen, met FDISK optie 1, en in het submenu dat
dan verschijnt kies ik optie 2.
j.Nu de extended partitie er eveneens op staat, moeten er nog logische
stations in komen.Ik wil alleen maar een C en een D-station.Het C-station
had ik al want dat is de primaire partitie die ik daarnet heb gemaakt.Het D-station heeft 1 logisch station binnen de extended partitie nodig en die
maak ik aan.Als ik een logisch station aanmaak met FDISK, dan komt die
vanzelf in de extended partitie terecht.Hoe kan dat?Wel, omdat een logisch
station alleen maar in een extended partitie kan wonen, en omdat we maar 1
extended partitie op schijf hebben komt het vanzelf goed.
k.Nu kijk ik in het FDISK overzicht of mijn partitie structuur is geworden
zoals ik die bedoeld heb.Ik vergewis mij ervan dat de primaire partitie
“active” is.Is die dat niet en zie ik geen A’tje in de status kolom van het partitie overzicht, dan zet ik de primaire partitie wel zelf actief via een
FDISK optie direct in het hoofdmenu.
l.Ik kijk nogmaals in het partitie overzicht en als alles goed is druk ik
net zo lang Escape tot ik FDISK helemaal uit ben.Mijn partities zijn nu
klaar.Dit was een voorbeeld van een stappenplan dat je kunt maken, en het jouwe
kan compleet anders zijn.Maak het, voer het uit en ga dan verder.
We moeten nu gaan formatteren.Voordat je dat echter doet, moet je de pc uit
en weer aan zetten, om te zorgen dat de bios van je pc bekend raakt met de
nieuwe schijfindeling.Ben je opnieuw gestart, formatteer dan eerst het C-station.Tik op de dos prompt iets in als:
format c: en druk op enter.Geen verdere opties nodig, wees gerust.Je krijgt
waarschijnlijk de waarschuwing dat alle data op je C-schijf verloren zal
gaan, en of we echt door willen gaan.Zeg “ja” of “yes”.Tik daartoe
de eerste letter van het antwoord en druk enter.
Na het formatteren van je C-schijf formatteer je je eventuele D-station.De
bios van je pc zoekt zelf wel uit welke logical drive dat gaat worden, bij
geval je er meerdere hebt gemaakt.De letter C met de dubbele punt uit het format commando hierboven moet je vervangen door de letter van het station
dat je deze keer gaat formatteren, dus:
format d:
en weer enter, gevolgd door dezelfde procedure waarbij je ja zegt op de
vraag of alles van de schijf af mag.In dit geval is die vraag overbodig
omdat de schijf, door het wissen van alle partities, al helemaal leeg Was.
Wees je ervan bewust, dat het formatteren lang kan duren.Zeker bij grote
schijven is een half uur of langer voor een grote partitie zeker niet
abnormaal.Kijk naar je procententellertje en wacht rustig af tot het werk
gedaan is.
Nu je systeem netjes gepartitioneerd en geformatteerd is, moeten we alweer
bijna afsluiten.Een kleine opmerking is wellicht nu op zijn plaats.Alle
partities die je aldus doende geformatteerd hebt, worden als FAT32
geformatteerd.Dat is een type bestandssysteem, dat Windows 98, ME, 2000 en
XP allemaal kennen.Het is zeker aan te raden om met name je C partitie, of
eigenlijk moet ik exacter zijn en zeggen: je C-station, tijdens de XP setup
naar NTFS te laten omzetten.Dat werkt wat sneller straks, ondervangt
goeddeels fysieke schijfproblemen als er zich slechte stukken op zouden
voordoen en je krijgt de mooie NTFS beveiliging van Windows kado.Verder is
het technische verschil tussen NTFS en fat32 weinig interessant voor ons.Daarna is het alleen nog een kwestie van netjes instellen zodat we er goed
mee overweg kunnen, je screenreader installeren, je programma’s installeren
en je back-up terug zetten.Maar voor het zo ver is, moeten we nog best wat
werk gaan verrichten.Daarmee gaan we in het volgende hoofdstuk weer verder. Tot volgende keer.
[/responsivevoice]